Rowerowy wypad do Nowego

 Tym razem  opiszę  wyprawę jaką odbyłam  z małą  grupką osób w kolejny po pracowy dzień. 

 Umówiliśmy się na wycieczkę do Nowego . O godz. 16.00 spotykamy się  przy moście i ruszamy za Wisłę. Po drugiej stronie Wisły powitał nas niewielki deszczyk,  ani trochę  nas to nie zniechęca .   Jadąc asfaltową drogą przez Michale w kierunku W. Lubienia , na ostrym zakręcie (tuż przed kościołem) skręcamy w prawo i po kilkunastu metrach asfaltowej drogi wjeżdżamy na wał. Na lekkim podjeździe pod górkę  ukazuje się naszym oczom przepiękny widok  grudziądzkiej  Cytadeli, która wtapia się w zieleń drzew jakie ją otaczają, Wieża Ratusza  wspinająca się swą  smukłą sylwetką ku niebu i spichlerze .

 I tak z dala od spalin, jadąc kilkadziesiąt metrów wałem zjeżdżamy po niżej. Drogą wyłożoną betonowymi płytami jedziemy aż do Nowego.

Wałem do Chełmna

Jest wiele pięknych miejsc na szlaku Wisły i takim właśnie miejscem jest nie wątpliwie Chełmno. To miasto potrafi zachwycić jeszcze zanim się do niego zawita i przyznam, że kusiło mnie już od jakiegoś czasu aby pojechać tam rowerem. Ale od początku i po kolei.

 

 

Wpisuję na stronie GSR wątek-wałem do Chełmna -z nie cierpliwością czekam aby choć jedna osoba się zgłosiła. No i pojawia się wpis chętnego do przebycia trasy, nie byle jakiej, bo wałem, na którym trwają prace remontowe no i jednak trzeba „przepedałować” około 32km. w jedną stronę Na miejscu spotkania, me serce raduje się jeszcze bardziej bo widzę znajomą twarz kolegi z którym przejechałam już kilkadziesiąt kilometrów, i chętnego do wspólnej wyprawy-nowego kolegę.

Ruszamy więc drogą, którą zawsze jeździliśmy aby wjechać na wał i……. niespodzianka, bo w pewnym momencie kończy się owa droga i zaczynają  się wykopy prowadzące do autostrady. Próbujemy przejechać z boku wydeptaną ścieżką ale teren nie jest zbyt równy i przy lekkim zachwianiu roweru próbuję podeprzeć się nogą, która wpada mi w dół  i siadam centralnie na pokrzywach. Od razu nasuwa mi się myśl-no nie, ledwie pięć minut jazdy a już taka wtopa, to co będzie dalej!? Dalej musimy sprowadzić rowery ze stromej ale nie wysokiej skarpy ( co nie jest zbyt komfortowe), jednak dajemy radę. Wsiadamy na rowery i ruszamy - w moim przypadku z poparzoną od pokrzyw ręką i „ siedzeniem „ .

Popołudniowy spacer rowerowy do Jarantowic.

    Rowerowa wycieczka do Jarantowic była  jedną z wielu wycieczek jakie odbyłam  latem 2012 roku

             Kiedyś w telewizyjnym  programie lokalnym zobaczyłam program z Wąbrzeźna  dotyczący drewnianego kościółka w Jarantowicach. Postanowiłam tam pojechać rowerem i namówiłam do tego moją rowerową „ brać”.  Umawiamy się na stronie GSR  i w dzień powszedni, po popołudniu, tempem wycieczkowym ruszamy. Pogoda  nas nie rozpieszczała, bo  trochę wiało ale nie dajemy się wiatrowi i dzielnie stawiamy  mu czoła . Jedziemy z dala od głównych arterii  i mało komfortową  pogodę   wynagradzają  nam widoki  jakie ukazują się naszym oczom.

  

 Trasa wiedzie głównie drogami wiejskimi i polnymi oraz leśnymi duktami - czyli to co lubimy najbardziej. W skrócie opisując trasę po wyjeździe z Grudziądza jedziemy na:

 

 

 

  Piaski-Wiewiórki-Zielnowo-Mgowo-Bągart-Gziki-Jarantowice, wracamy prawie tą sama trasą tyle, że zamiast cofać się na Gziki skręcamy na Stanisławki i z stamtąd  na Bągart ……….itd.

Tunele foliowe kuszą  nas dojrzewającymi pomidorami a pola młodziutkimi kolbami kukurydzy  czy zielonego groszku.  Zboża  złotymi kłosami  rozbujanymi na wietrze,  falują jak wzburzone wody oceanu. Ciemne chmury i wiejący  wiatr na tle falującego zboża wywołuje dreszczyk emocji jaką daje szarość tego obrazu. Ulegamy pokusie  zgrzeszenia i pachtujemy sobie, jednoczenie rozglądając się wokół  czy aby gospodarz nas nie przyuważył i nie biegnie na nas z kosą :). Po małym posiłku pomykamy dalej terenówką, która doprowadza nas do głównej drogi i niestety musimy dobre trzy kilometry pomknąć asfaltem. Mijają nas rozpędzone samochody których podmuch połączony z wiejącym wiatrem  stwarza  jeszcze większy opór . Uff- udało się i bez uszczerbku na zdrowiu ale z duszą na ramieniu docieramy do drogi  która  nas prowadzi do celu.